معرفی شبیه ساز پرواز x

حداقل سیستم:cpu:1.4 GHZ, Ram:256.Ideo memory:128 MB hard drive space:8G

این پدیده جدید دنیای الکترونیک یک بازی کامپیوتری شبیه سازی پرواز است که در آن میتوانید پرواز با انواع مختلف وسایل نقلیه هوایی را از مدل های فوق سبکی چون گلایدرها تا سسناها وهواپیماهای مسافربری و هلی کوپترها-در حالی که به زیبایی و با توجه مناسب به جزئیات مدل سازی شده اند-تجربه کنید.

شبیه سازی واقع گرایانه بازی آن راحتی برای کسانی که به دنبال دریافت گواهینامه های واقعی خلبانی هستندومناسب ساخته است.اگر انجام پروازهای معمولی بین شهری برایتان کسالت آور است.میتوانید به انجام و به اتمام رساندن ماموریت های هدف دار و جذاب بازی مشغول شوید و مثلا پروازهای نمایشی انجام دهید وبر روی اتوبوس در حال حرکت فرود آیید و یا به مسابقه با کامیون که از موتور جت نیرو میگیرد بپردازید.

FSX در دو نسخه عرضه شده است.در نسخه اول والبته گرانتر 50 ماموریت به همراه 24 هواپیما گنجانده شده و در حالی که در نسخه دوم و استاندارد بازی 30 ماموریت به همراه 18 هواپیما موجود است.در نسخه گرانتر 45 ودر نسخه استاندارد 40 فرودگاه با جزئیات کامل گنجانده شده است.همچنین تعداد شهرها در دو بازی 38 در مقابل 28 است.در حالت بازی مولتی پلیر میتوانید به برج کنترل رفته و نقش یک کنترل کننده ترافیک هوایی را ایفا کنید.

وضعیت جوی مسلما یکی از فاکتورهای مهم پرواز برای یک خلبان است.جالب اینجا است که در FSX میتوانید شرایط آب و هوایی را به دلخواه خود تغییر دهید.بنابراین اگر مایلید که توانیی خود را در کنترل هواپیما در توفان های شدید محک بزنید و یا پرواز با یک 747 را در یک شب شدیدا برفی تجربه کنید تنها کافی است شرایط را به دلخواه تغییر دهید.در ضمن شما میتوانیدبا آموزش های داخل بازی به خود لقب خلبان دهید.

این بازی محصول شرکت مایکروسافت است که در اولین نسخه ان در 17 اکتبر 2007 روانه بازار شد.این شبیه ساز در 2DVD عرضه شده است

شبیه ساز پرواز چیست؟

شبیه ساز سیستمی است که تلاش دارد تا تجربه پرواز یک هواپیما را به صورت واقعی در نزدیک ترین شرایط ممکن شبیه سازی نماید.انواع شبیه ساز پرواز از یک بازی ویدیویی تا اندازه واقعی یک کاکپیت هواپیما وجود داشته که بر روی پایه های هیدرولیکی قرار دارد و توسط یک کامپیوتر بسیار پیشرفته هدایت میشود.شبیه سازهای پرواز به صورت گسترده ای توسط صنعت هوانوردی و امور نظامی برای آموزش خلبان ها بازسازی سوانح پروازی و یا حتی برای پیشرفت و بهینه سازی هواپیماهای موجود به کار گرفته میشود.

به دلیل اینکه آموزش با هواپیماهای واقعی برای شروع کار بسیار هزینه بر و پرخطر بوده از همان ابتدا روش های مختلفی به وجود آمد تا یک خلبان بتواند هدایت یک هواپیما را بدون برخاستن از روی زمین تحت شرایط مختل جوی و یا اشکالات مختلف جوی و یا اشکالات مختلف فنی بر عهده گیرد.

یکی از نمونه های اولین سیمیلاتورها در سال 1910 طراحی گردید از یک بشکه که بر روی یک تسمه گرد قرار داشت تشکیل شده بود.از دستگاههای الکتروماتیکی برای این هدف به کار گرقته شد(شناخته ترین آنها link trainer بود)که در سال 1930 بعضی از حرکتهای مکانیکی را شبیه سازی می کرد.ولی این دستگاه پس از مدتی پیشرفته تر شده شامل نشان دهنده ها نیز گشت که در طول جنگ دوم جهانی و پس از آن توسط بعضی از کشورها به کار گرفته شد.

دستگاه آموزش ناوبری هوایی celestial navigation trainer در سال 1941 شامل سازه ای عظیم به ارتفال 7/13 متر بود که میتوانست تمامی خدمه یک بمب افکن را درون خود جای داده و آنها را برای انجام یک ماموریت شبانه آموزش دهد.در سال1940 کامپیوتر های لامپی و آنالوگ به کار گرفته شد.در سال 1948 کورتیس رایت شبیه ساز هواپیمای strato cruiser را به شرکت هواپیمایی پن آمریکن تحویل داد.این اولین شبیه ساز کاملی بود که به یک شرکت هواپیمایی تحویل می گردید.

استفاده از کامپیوترهای دیجیتال برای شبیه سازی پرواز از دهه شصت میلادی آغاز گردید.نسل جدید شبیه ساز singer شامل کاکپیتی بود که درون یک محفظه ی فلزی قرار داشت و فقط سه درجه حرکت در جهات مختلف داشت ولی این دستگاه در سال 1964 پیشرفت کرده و حرکت آن به 10 درجه در جهات مختلف افزایش یافت.

در سال 1969 شبیه سازهای مخصوص شرکتهای هواپیمایی بکار گرفته شد که بازوهای هیدرولیکی حرکت شبیه سازرا در طول محورهای مختلف هدایت میکردند و شبیه سازها با حرکت در طول شش محور به کار گرفته شدند.

در سال 1977 شبیه سازهای شرکت های هواپیما مجهز به کامپیوتر هایی شدند که در درون کاکپیت قرار می گرفتند و هدایت شبیه ساز توسط معلم پرواز از درون شبیه ساز امکان پذیر بود.در طی این دوران زاویه دید خدمه تحت آموزش فقط در حد 28 درجه محدود میشد.اما از سال 1980 به بعد در کیفیت دید پروازی تغییرات بسیاری رخ داد که نمونه شناخته شده آن سیمیلاتور پروازی مایکروسافت است از سال 2000 به بعد مایکروسافت و بعضی از دیگر شرکتهای کامپیوتری اقدام به ساخت شبیه ساز برای کامپیوترهای خانگی زدند که از موفق ترین آنها شبیه ساز FS2002 و FS2004 وFSX بوده که نسخه ی FSX از بقیه ی نسخه ها کامل تر و جذاب تر بوده و قاعدتا سیستم بالاتری را نیاز دارد و لی اگر شما سیستم کامپیوترتان سیستم معمولی ای است میتوانید از FS2004 استفاده کنید.این سیمیلاتور ها مربوط به شرکت مایکروسافت است .برخلاف تصور عامه از شبیه سازهای پرواز کمتر برای آموزش پرواز هواپیماها استفاده میشود و بیشتر برای آشنایی خدمه پرواز در به کارگیری هواپیما و سیستم های آن در وضعیت علی معمولی و شرایط اظطراری استفاده می گردد.

apu

از آنجا که موتورهای جت برای آغاز به کار باید حداقل به 20 درصد بالاترین دور خود برسند برای استارت موتورهای هواپیما نیازمند وسیله‌ای برای تامین این دور اولیه هستیم. این کار وظیفه اصلی بخشی به نام (APU) Auxiliary Power Unit است. در واقع APU خود یک موتور جت کوچک و سبک‌وزن  است (عمدتاً توربوشفت) که توان مورد نیاز هواپیما را در بسیاری موارد تامین می­کند. به عنوان مثال در هنگام روشن کردن موتور ابتدا APU با یک استارتر الکتریکی روشن شده و پس از دریافت هوای کمپرس شده از APU توسط توربین سیستم استارتر، کار موتور اصلی آغاز می‌شود. با اینکه محل نصب APU ها در انواع هواپیماهای نظامی و غیرنظامی متفاوت است، اما APU معمولا در قسمت عقبی بدنه نصب شده و خروجی آنها به صورت لوله کوچکی از دم هواپیما خارج می‌شود که قابل مشاهده نیز می‌باشد.

شکل زیر محل نصب APU بر روی یک فروند هواپیمای بوئینگ 737 را نشان می‌‌دهد:

شکل 1

از دیگر موارد استفاده از APUها تامین انرژی برای سیستم تهویه مطبوع و تامین انرژی الکتریکی برای هواپیماست. در کل نقش APU در هواپیما شامل موارد زیر می­شود:

       استارت اولیه موتور

       تامین توان برای سیستم تهویه مطبوع

       تامین برق لازم برای سیستم­های الکتریکی (در برخی موارد)

در صورت ایجاد مشکل برای APU ، هواپیما منبع الکتریکی خود را از دست خواهد داد. بنابراین در این موقعیت در تاریکی مطلق قرار گرفته و قادر به ادامه مسیر خود نخواهد بود. همچنین بارها رخ داده است که APU سهواً توسط خلبان خاموش شده باشد که منجر به سوانحی نیز شده است. جالب است بدانید که بیشترین سانحه در اثر نقص APU برروی ایرباس سری 300،  A300 رخ داده است. در این هواپیما به دفعات سیستم APU از کار افتاده و منجر به بروز سوانحی شده است.

عملکرد APU ها در پرواز شاتلهای فضایی نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. از آنجائی که در این شاتلها موتور اصلی تنها برای Lift Off طراحی می‌شود، APUها باید فشار هیدرولیکی لازم برای سیستمهای فرعی خاصی از جمله ارابه فرود، ترمزها، راکت موتور و حرکت سطوح کنترلی را هم تامین نمایند. 

 

شکل 2: یک APU ساخت Honeywell برای استفاده در مدل های کوچکتر ایرباس

ابعاد و ویژگیهای APU در موتور هلیکوپترهای شینوک بدین صورت است:

وزن (به همراه سیال درون آن): 74.8 پوند

طول: 33 اینچ

عرض: 14 اینچ

ارتفاع: ۲۴ اینچ

ظرفیت مخزن سوخت: ۲.۸ لیتر

اجزا اصلی APU شامل موتور توربین گازی، موتور پمپ هیدرولیکی، واحد کنترل سوخت، ژنراتور AC و accessory drive  است. واحد توالی ساز الکترونیکی (ESU)  نیز در قسمت سمت چپ کابین نصب می‌شود. این واحد عملکرد APU ، سرعت و دمای گازهای خروجی از آن را کنترل کرده و مرتبا این پارامترها را با مقادیر مجازشان مقایسه می‌نماید  و در صورت تجاوز از این حد مجاز و یا آتش گرفتگی، به طور اتوماتیک APU را خاموش می‌کند.

اگرچه توان بیشتر APUها بوسیله موتورهای توربین گازی کوچک تامین می‌شود، اما در نمونه‌‌های اخیر طراحی شده برای این منظور از موتورهای Wankel استفاده می‌شود. این موتورها با تولید نسبت بیشتری از توان به وزن در مقایسه با موتورهای پیستونی، از نظر اقتصادی نیز بهتر از موتورهای توربینی معمولی می‌باشند.

انواع مختلفی از APU وجود دارند. از جمله: موتورهای شمعی، موتورهای احتراقی و توربینهای گازی و ... اما به دلایل زیر استفاده از موتور دیزل تزریقی در مرکز توجه قرار دارد:

       1- کارایی بالاتر (حداکثر 40%)

2- راندمان سوخت بالاتر (20-35% بیشتر)

3- انتشار کمتر گاز CO₂ (10-20% کمتر)

4- بخارات متصاعد نزدیک به صفرمی‌باشد.

5- مقبولیت  در اروپا

 APU گازوئیلی با موتور پیستونی اولین بار در سال 1916 در هواپیمای Night Hawk Scout استفاده شد. هواپیمای بوئینگ 727 نیز اولین هواپیمایی بود که از توربین گازی استفاده نمود.